Mural to inicjatywa burmistrza Woli Krzysztofa Strzałkowskiego oraz Wolskiego Centrum Kultury na skrzyżowaniu al. Solidarności i Towarowej. Odsłonięcie nastąpiło podczas uroczystości "Wolność kocham i rozumiem: Jan Lityński i Komitet Obrony Robotników".
"Jan Lityński zawsze wspierał słabszych - bez krzyku, efekciarstwa i bezkompromisowo. Nadawał znaczenie słowom: troska, pomoc, solidarność. W czasach patosu trzeba nam takich prawdziwych bohaterów. Teraz jego wizerunek zobaczycie na Woli, gdzie odsłoniliśmy mural Bruno Neuhamera" - napisał na Twitterze prezydent stolicy Rafał Trzaskowski.
Krzysztof Strzałkowski stwierdził, że "Jan Lityński był człowiekiem prawym, niezłomnym i przyzwoitym, bez którego nie byłoby wolnej Polski". "Przez całe swoje życie walczył i stosował się do uniwersalnych i ponadczasowych wartości. Wola jest poniekąd symbolem transformacji w pigułce, dlatego zdecydowaliśmy, że jest idealnym miejscem, aby upamiętnić tak wielkiego i zasłużonego dla narodu Polaka" - dodał w przekazanej informacji prasowej.
Mural Bruno Neuhamera poświęcony Janowi Lityńskiemu wpisuje się w cykl działań Wolskiego Centrum Kultury upamiętniający wielkich Polaków. Związany jest z trzydziestoleciem odzyskania przez Polskę suwerenności w 1989 roku. Neuhamer to artysta wizualny, rysownik, ilustrator i rzeźbiarz, który zrealizował m.in. murale z wizerunkami Kory, Czesława Niemena i Roberta Brylewskiego.
Kim był Jan Lityński
Jan Lityński urodził się w 1946 roku w Warszawie, w 1968 roku uczestniczył w protestach po zdjęciu ''Dziadów'' Adama Mickiewicza w reżyserii Kazimierza Dejmka z repertuaru Teatru Narodowego. Za udział w studenckich protestach został relegowany ze studiów, a 12 marca 1968 - aresztowany, skazany wyrokiem sądu na 2,5 roku więzienia. W 1969 roku zwolniony na mocy amnestii. W 1976 roku brał udział w akcji pomocy dla represjonowanych robotników Ursusa i Radomia. Był współzałożycielem, autorem i redaktorem niezależnych pism: "Biuletynu Informacyjnego" KOR/KSS KOR, "Robotnika" i kwartalnika politycznego "Krytyka". Od 1977 roku działał w KOR.
W 1980 roku objął funkcję doradcy władz "Solidarności". W stanie wojennym został internowany do września 1982, następnie aresztowany. Od 1984 roku działał w podziemiu jako członek Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ "S" regionu Mazowsze. Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu.
Po 1989 roku był posłem trzech kadencji, w latach 2010-2015 był doradcą prezydenta Bronisława Komorowskiego. W 2006 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
