Podczas Powstania Warszawskiego Hanna Stadnik (ps. Hanka) była sanitariuszką i łączniczką. Walczyła na Mokotowie w Pułku "Baszta" Kompanii "O2" porucznika Withala. W 76. rocznicę tych wydarzeń Stadnik opowiedziała w "Faktach po Faktach" o pierwszych dniach Powstania i radości, jaka początkowo zapanowała wśród powstańców.
Hanna Stadnik: Człowieka nie wolno nienawidzić, bo staje się odczłowieczonym człowiekiem
- W ogóle nie było nocy. Nie odróżnialiśmy nocy od dnia, bo walki były i w nocy, i w dzień. Tylko żeśmy się zmieniali. Jedni troszeczkę odpoczywali. Jak chwilami sobie przypomnę, jak trzeba było chodzić w tym samym, co się wyszło z domu, to aż się nie chce wierzyć. Wtedy nie było czasu o tym myśleć. Dopiero teraz myślimy o tych sprawach, jak myśmy mogli to przetrwać - wspominała.
Powstańczyni mówiła też o obecnej sytuacji w Polsce i podziałach, jakie zapanowały w społeczeństwie - Nienawiść to okropna rzecz, jaka może się znaleźć między jednym a drugim człowiekiem. Człowieka nie wolno nienawidzić, bo staje się odczłowieczonym człowiekiem [...]. Z każdym, z najgorszym, nawet przecież do kata... tak jak my Niemcowi, który był naszym wrogiem, ale my mu pomagałyśmy. Tak że tym bardziej Polak ku Polakowi powinien się serdecznie odnosić, a nie walczyć ze sobą - powiedziała Stadnik w TVN24.
Stadnik oceniła, że "teraz bardzo źle dzieje się w naszym kraju". - Jest mi bardzo ciężko z tego powodu, bo boję się, jeśli tak dalej będzie - a boję się, że może być - to martwię się o swoje dzieci, wnuki, prawnuki. Nie tylko swoje, ale w całym kraju. Dla mnie bardzo ważne jest, żeby Polska żyła w spokoju i żeby ludzie byli dla siebie ludźmi, a nie jakimiś potworami - powiedziała Stadnik.
Mija 76 lat od wybuchu Powstania Warszawskiego
76 lat temu, 1 sierpnia 1944 roku, wybuchło Powstanie Warszawskie. Było największym zrywem niepodległościowym Armii Krajowej i największą akcją zbrojną podziemia w okupowanej przez Niemców Europie.
Bój o wyzwolenie stolicy miał trwać kilka dni, powstańcy bronili się jednak znacznie dłużej. Do walki włączyli się mieszkańcy Warszawy, harcerze i dzieci, które roznosiły meldunki i pomagały w budowaniu barykad. Przez 63 dni znacznie słabiej uzbrojeni od Niemców polscy żołnierze walczyli o każdy dom i każdy metr ziemi. Niektóre budynki wielokrotnie przechodziły z rąk do rąk. Powstanie zakończyło się kapitulacją. Nie osiągnęło celu wojskowego ani politycznego. Jednak do dziś jest dla wielu symbolem męstwa i niezłomnej walki o wolność. W świadomości społecznej bywa uważane za powstanie narodowe.
Na pamiątkę tamtych wydarzeń 1 sierpnia obchodzony jest w Polsce Narodowy Dzień Pamięci Powstania Warszawskiego. Jest to święto państwowe, ustanowione specjalną ustawą z 2009 roku, uchwaloną z inicjatywy prezydenta Lecha Kaczyńskiego.
