Wideo nie jest nowe, choć wielu nie zna związanej z nim historii. W związku z tym, że otrzymał "drugie życie" po publikacji 4 kwietnia na stronie World War 2: The Lost Footage, wyjaśniamy, skąd się wziął i dlaczego został zmontowany w taki sposób.
Filmik jest krótki - trwa około dwie minuty. Został nakręcony w sierpniu 1944 roku i widać na nim niemieckie czołgi jadące mostem Poniatowskiego, żołnierzy niemieckich strzelających z ukrycia w warszawskie kamienice, martwe ciała na ulicach.
Jeden z internautów w komentarzu napisał, że wideo to "pokaz męstwa i determinacji ludzi, którzy nigdy nie zaakceptowali niemieckiej okupacji”.
Filmy propagandowe
Film został zrealizowany przez niemiecką wytwórnię filmową Universum Film AG (UFA), która powstała w 1917 roku w Babelsbergu z inicjatywy Sztabu Generalnego Armii Pruskiej 1.
Celem wytwórni była produkcja propagandowych filmów o I wojnie światowej. Przed II wojną tworzono tam również awangardowe eksperymenty i mroczne obrazy ulicznego życia powojennych Niemiec. UFA wylansowała również swój własny unikatowy gatunek filmowy, tzw. (niem. Bergfilm) – „film górski”.
UFA była również producentem cyklicznej kroniki filmowej - "Die Deutsche Wochenschau" (tł. cotygodniowa niemiecka kronika filmowa). Produkowana była od 1940 do 1945 roku. Wideo pochodzi z jednej z takich kronik.
Martwy wróg
Każdy odcinek kroniki był przeglądany przez Goebbelsa, a następnie przekazywany do osobistej akceptacji Hitlera.
Typowy odcinek przedstawiał zwykle licznych - martwych lub oddających się do niewoli - żołnierzy wroga, podczas gdy żołnierze Wehrmachtu rzadko wyglądali na choćby draśniętych. Nigdy, nawet po Stalingradzie, nie pokazywano ciał zabitych Niemców ani jakichkolwiek treści, które mogłyby się kojarzyć ze zbliżającą się klęską.
Bitwa o Normandię, kapitulacja Warszawy
Wśród wielu godnych uwagi scen utrwalonych w kronice znajduje się bitwa o Normandię widziana z perspektywy niemieckiej. Oprócz tego zdjęcia ze spotkania Adolfa Hitlera z Benito Mussolinim tuż po zamachu dokonanym na kanclerza Rzeszy 20 lipca 1944 roku.
Nagrania z drugiej połowy 1944 roku pokazują walki oddziałów niemieckich w Warszawie w czasie powstania oraz jego kapitulację. Jednym z ważniejszych jest fragment kroniki przedstawiający kapitulujących powstańców składających broń i wychodzących z Warszawy pod sztandarem biało-czerwonym. Wśród nagrań kroniki znajdują się także ostatnie zdjęcia Hitlera odznaczającego członków Hitlerjugend krótko przed bitwą o Berlin. Ostatni dokument kroniki Zdrajcy przed Sądem Ludowym pokazującym proces oskarżonych o zorganizowanie zamachu z 20 lipca nigdy nie został pokazany
Adolf Hitler i Joseph Goebbels z wizytą w wytwórni, 1935 r. Wikimedia Commons
Zły PR
Po II wojnie światowej zawieszono działalność wytwórni UFA. Jej obraz był tak silnie związany z symboliką III Rzeszy, że wprowadzenie do dystrybucji chociażby najbardziej apolitycznego obrazu stworzonego w UFA było możliwe dopiero po usunięciu wszystkich śladów wskazujących, że wyprodukowała go właśnie ta wytwórnia.
W ratowaniu wizerunku nie pomogło nawet to, że wytwórnia w całości znalazła się w sowieckiej strefie okupacyjnej, a następnie w NRD, co teoretycznie przynajmniej miało zagwarantować ideologiczną poprawność jej produkcji.
