Spodobało ci się? Polub nas
Miłość do końca
Obok prezentowanych wcześniej fotografii na trwającej do 17 maja wystawie "Niemen", będzie można zobaczyć cykl prac przedstawiających Czesława Niemena w kadrach zatrzymanych przez jego żonę - Małgorzatę Niemen.
Wystawa Czesław Niemen Małgorzata Niemen Małgorzata Niemen
- "Czesław Niemen w obiektywie żony" to zbiór fotografii, na których zobaczyć można artystę - cywila. Bez aury scenicznej. Artystę w podróży, w domowej przestrzeni, robiącego miny. Może to taki fragment albumu rodzinnego?" - mówi Małgorzata Niemen.
Czesław Niemen i Małgorzata poznali się jesienią 1973 roku w warszawskim "Remoncie". Już wtedy przyszła żona piosenkarza pomyślała, że "coś się między nimi zdarzyło". Na początku zamieszkali razem w małej kawalerce obok Ogrodu Saskiego. Tam, w pobliżu kiosku Ruchu, znajdowała się ławka, na której codziennie siadały dziewczyny i z utęsknieniem spoglądały w okno Niemena.
Małgorzata zajmowała się domem i wychowywaniem córek, ale mogła zawsze liczyć na pomoc męża. Mimo koncentracji na sprawach domowych, nigdy nie porzuciła swoich pasji. Cały czas brała udział w pokazach, grała w filmach.
Dzielił ich wiek (16 lat), styl życia i usposobienie. Małgorzata znosiła wszystkie kaprysy męża. Ale wiedziała, na co się decyduje, kiedy wychodziła za niego za mąż. Dla niej to zawsze jego sprawy były na pierwszym miejscu.
Małgorzata Niemen była przy mężu do końca. Czesław Niemen zmarł nagle. W styczniu 2004 roku przegrał walkę z nowotworem węzła chłonnego. W szpitalu zachorował na zapalenie płuc. Zmarł w powodu powikłań.
W Czesławie kochały się wszystkie kobiety, ale Małgorzaty Niemen to nie ruszało. Sama czarowała mężczyzn swoim uśmiechem. Była jego drugą żoną. W latach 80. uchodzili za jedną z najpiękniejszych par w Warszawie. Byli sławni, bogaci i szczęśliwi. Chcieli być razem do końca. Jedno z nich odeszło trochę za wcześnie.
Niemen wystawa fotografii materiały prasowe materiały prasowe
Wspomnienia fotograficzne przyjaciół i znajomych Niemena
Na wystawie oprócz zdjęć Małgorzaty Niemen, niezmiennie będzie można również zobaczyć prace wybitnych fotografów, którzy mieli okazję poznać lub nawet zaprzyjaźnić się z Niemenem: Krzysztofa Gierałtowskiego, Ryszarda Horowitza, Marka Karewicza, Chrisa Niedenthala, Lidii Popiel i Andrzeja Świetlika.
Prezentowane fotografie wykonano m.in. w Warszawie i Nowym Jorku, zarówno podczas profesjonalnych sesji zdjęciowych i podczas pracy muzyka, jak również w sytuacjach pozascenicznych, przy okazji prywatnych spotkań Niemena z fotografami.
Krzysztof Gierałtowski tak wspomina Czesława Niemena: - Czesława Niemena poznałem w czasie portretowania dla kultowego dziś miesięcznika "Ty i Ja" w styczniu 1973. Był człowiekiem bezpretensjonalnym i bezpośrednim. Z upodobaniem paliliśmy łatwo wtedy dostępne kubańskie cygara. Ofiarował mi produkowaną właśnie płytę, jeszcze bez obwoluty, którą dopiero projektował. Płytę mam do dziś. Zawiera piosenki do słów Leśmiana, Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Norwida i Iwaszkiewicza. Byłem na jego kilku koncertach. Największe wrażenie wywarł na mnie "Bema pamięci, żałobny rapsod".
Czesława Niemena poznałem w czasie portretowania dla kultowego dziś miesięcznika "Ty i Ja" w styczniu 1973. Był człowiekiem bezpretensjonalnym i bezpośrednim. Z upodobaniem paliliśmy łatwo wtedy dostępne kubańskie cygara. Ofiarował mi produkowaną właśnie płytę, jeszcze bez obwoluty, którą dopiero projektował. Płytę mam do dziś. Zawiera piosenki do słów Leśmiana, Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Norwida i Iwaszkiewicza. Byłem na jego kilku koncertach. Największe wrażenie wywarł na mnie "Bema pamięci, żałobny rapsod".
Niemen wystawa fotografii Krzysztof Gierałtowski Krzysztof Gierałtowski
Z kolei Chris Niedenthal bardzo przyjaźnił się z Niemenem. - Poznałem Czesława chyba już w 1973 r., kiedy tylko przyjechałem do Polski. Niestety, bardzo rzadko go fotografowałem w sytuacjach zawodowych; w prywatnych nieco częściej - ale co prywatne, to prywatne! Nie chciałem też korzystać z naszej przyjaźni, by fotografować go częściej; uważałem, że po prostu nie wypada się narzucać.
Wystawa Czesław Niemen Chris Niedenthal, Niemen sfotografowany podczas sesji w studio fotograficznym na Żoliborzu, prawdopodobnie 1972 r. Chris Niedenthal, Niemen sfotografowany podczas sesji w studio fotograficznym na Żoliborzu, prawdopodobnie 1972 r.
Ponadto 16 maja o godzinie 20.00 (w Noc Muzeów) odbędzie się spotkanie z Małgorzatą Niemen oraz autorami wystawy "Niemen" - Lidią Popiel i Krzysztofem Gierałtowskim. Podczas spotkania będzie okazja dowiedzieć się, w jakich okolicznościach powstały prezentowane fotografie, jakie emocje są z nimi związane, jakie wspomnienia towarzyszyły i towarzyszą dziś artystom.
Wielki Niemen
Czesław Niemen urodził się jako Czesław Juliusz Wydrzycki 16 lutego 1939 r. w Starych Wasiliszkach. W muzycznej szkole średniej w Gdańsku uczył się gry na fagocie, w tym samym czasie występując w kabaretach i teatrach studenckich. Śpiewał piosenki po hiszpańsku, akompaniując sobie na gitarze.
Na początku lat 60. zdecydował się na udział w festiwalach młodych talentów. Związał się z bigbitowym zespołem Niebiesko-Czarni, z którym nagrał w 1962 r. kilka utworów. Rok później wystąpił z grupą w paryskiej Olympii. W tamtym okresie stopniowo rezygnował z posługiwania się nazwiskiem Wydrzycki, przyjmując nazwisko Niemen, pochodzące od nazwy rzeki płynącej blisko miejsca jego urodzenia.
W 1964 r. muzycy wystąpili w warszawskiej Sali Kongresowej przed koncertem Marleny Dietrich. Niemiecka aktorka i piosenkarka, zachwycona piosenką Niemena "Czy mnie jeszcze pamiętasz ?", nagrała jej własną wersję z niemieckimi słowami. Rok później, po trasie koncertowej w Jugosławii, Niemen zakończył współpracę z zespołem. Zaczął występować z grupą Akwarele, z którą nagrał płytę "Dziwny jest ten świat". Tytułowy utwór, wykonany w 1967 r. w Opolu , stał się jednym z najbardziej znanych w historii polskiej muzyki rozrywkowej.
W tym samym roku piosenkarz wydał album "Sukces", który zyskał status złotej płyty. W kolejnych latach twórczość Niemena odchodziła od pop-rockowych utworów i ballad na rzecz soulu, muzyki progresywnej i elektronicznej. Artysta eksperymentował z brzmieniami, flirtował nawet z muzyką fusion. W albumie "Niemen Enigmatic" znalazła się kompozycja "Bema pamięci żałobny rapsod", utwór napisany do poematu Norwida. W 1971 r. ukazał się album "Niemen", stylistycznie w obszarze od muzyki popowej, po jazz i muzykę elektroniczną. Razem z członkami grupy SBB wokalista założył nową formację Grupa Niemen.
Wprowadzenie stanu wojennego w Polsce zahamowało karierę Niemena. Artysta występował sporadycznie, m.in. na festiwalu Jazz Jamboree w Warszawie, a także w Sztokholmie i Londynie. W 1988 r. ukazała się długo oczekiwana płyta z nowym materiałem, pt. "Terra Deflorata". W latach 90. Niemen poświęcił się malarstwu i grafice komputerowej. W 2001 r. ukazał się jego ostatni album, "spodchmurykapelusza". Zmarł w 2004 r. po długiej chorobie.
Ney Gallery&Prints, Warszawa, ul. Spokojna 5.
