Zajrzeliśmy do wnętrz XIX-wiecznego mieszkania, aby sprawdzić, jak żyli mieszkańcy stolicy. I co zobaczyliśmy? Wnętrza zachwycające wystrojem i... niezliczoną liczbą świec.
To prawdziwy historyczny rarytas. Wnętrze mieszkania przy ul. Marszałkowskiej 150 należące do Józefy Łąckiej. Fotografię wykonano w 1912 roku. W salonie najpewniej siedzi wnuk właścicielki mieszkania (zdjęcie jest podpisane: "salon Babuni Łąckiej").
Poszperaliśmy w archiwach genealogicznych i udało nam się odnaleźć informację, że pani Józefa urodziła się w 1852 roku. Nic więcej o niej nie wiemy. Wiadomo natomiast, jak potoczyły się losy kamienicy w której mieszkała. Zbombardowana w 1939 roku, jej ruiny rozebrano jeszcze w czasie okupacji.
Na tym zdjęciu także widzimy mieszkanie Józefy Łąckiej. Jednak tego typu domy przy ul. Marszałkowskiej nie były normą, obrazowo opisuje to w swoim pamiętniku Jadwiga Strumff, XIX-wieczna warszawska masażystka:
- Wezwano mnie raz do pewnej rossyanki. Kiedy weszłam, zdumienie moje nie miało granic. W Warszawie takich mieszkań się nie spotyka. Jakieś drewniane komórki, niby dwa pokoiki, niby poddasze, drzwi zamykają się na haczyki, chociaż Marszałkowska ulica, bieda na każdym kroku, nieład, wszystko pele mel, sypialniany jakoś upstrzony".
Zwróćcie uwagę na świece. Są wszędzie. Mimo że elektryfikacja na skalę masową rozpoczęła się w latach 80. XIX wieku. Dopiero w 1903 roku koncern "Siemens-Schuckert" rozpoczął budowę centralnej elektrowni, pierwsze zaś latarnie elektryczne zapalono w roku 1906. Ale i tak nie wyparły one gazowych (w chwili wybuchu I wojny światowej Warszawę oświetlało niespełna 900 latarni elektrycznych i blisko 5 tys. płomieni gazowych). Dopiero od ok. 1930 r. lamp gazowych było mniej niż elektrycznych (w 1939 r. zaledwie 6970, gdy elektrycznych prawie 11 tys.)
To unikatowe zdjęcie pochodzi z wnętrza mieszkania w kamienicy Fukierów przy Rynku Starego Miasta. Zrobione zostało w 1915 roku.
Mieszkanie mieściło się w kamienicy znajdującej się pod adresem Rynek Starego Miasta 27, która należała do Henryka Fukiera, ostatniego potomka warszawskiego rodu Fukierów. Od początku XIX wieku w budynku mieści się tam popularna winiarnia, a w piwnicach składy winne. Na zachowanym do dzisiaj kamiennym portalu widoczny jest herb właścicieli i inicjały Floriana Fukiera. Kamienicę kilkakrotnie remontowano, w 1939 roku została uszkodzona, a w 1944 roku zniszczona (zachowały się m.in. piwnice, fragmenty murów przyziemia i portale). Budynek odbudowano w latach 1947-1953.
Mieszkanie przy ul. Królewskiej
Lokal w kamienicy na rogu ul. Marszałkowskiej i Królewskiej zdecydowanie należał do zamożnych mieszczan. Jak wskazuje krótka notatka na zdjęciu, mieszkał tam bankier Wolf z żoną.
Fotografia została zrobiona ok. 1870 roku i pochodzi ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie.
Pokój w którym przyjmowano gości: w pomieszczeniach znajdowały się takie meble, jak stół, sekretarzyk, zegar. Czasem pianino lub fortepian. Na początku XX wieku pojawił się gramofon. Przełom XIX i XX wieku należał do secesji, która zdominowała wnętrza.
Kolejnym niezwykle ważnym pomieszczeniem w domu mieszczańskim była jadalnia. Oczywiście, nie mogło zabraknąć dużego stołu, szafy na zastawę i kredensu. Nie wiadomo, w którym roku powstało to zdjęcie. Na pewno zimą, w okresie świątecznym. Wskazuje na to stojąca przy stole choinka.
Rodzina Augusta Roberta Wolffa, współzałożyciela słynnej przedwojennej księgarni i oficyny wydawniczej "Gebethner i Wolff" przybyła do Warszawy z Niemiec. Ich mieszkanie, jak i księgarnia mieściła się w charakterystycznym budynku przy ul. Zgoda (która dochodziła do ul. Sienkiewicza). Z kolei Sienkiewicza na początku XX wieku (kiedy to wybudowano ten budynek) nosiła nazwę Nowo-sienna.
źródło: www.cotubylo.pl
Obiekt ten, to dzieło wybitnego architekta eklektyzmu i art-nouveau - Bronisława Brochowicza Roguyskiego (zaprojektował m.in. pierwszy w Warszawie wieżowiec - budynek centrali Polskiej Akcyjnej Spółki Telefonicznej). Uszkodzony w czasie Powstania Warszawskiego, przetrwał do drugiej połowy lat 50. tych, wtedy to wydano decyzję o jego rozbiórce.
* Zdjęcia pochodzą ze zbiorów Muzeum Historii Polski, Muzeum Narodowego w Warszawie oraz Fotoplastikonu Warszawskiego.