Oryginalna fotografia, skan z kolorem i odbitka bromowa. Niezwykłe zdjęcia Starówki z powstania warszawskiego

Czy tak dokładnie wyglądały te ruiny? Możemy jedynie domniemywać, gdyż skan wyblakłego oryginału został wykonany w 2008 r. przy pomocy skanera z funkcją przywracania koloru.

Na zdjęciu widoczna też zburzona kamienica przy ul. Freta 51.

Ewa Faryaszewska zrobiła te zdjęcia podczas akcji ocalenia dział sztuki i dóbr kultury, w ramach grupy konserwatorsko-ratowniczej Zygmunta Miechowskiego, działającej na terenie Starego i Nowego Miasta w czasie powstania warszawskiego.

Czarno-biała odbitka bromowa zachowała się dzięki Irenie Faryaszewskiej, która wykonała je w jednym z krakowskich zakładów fotograficznych lub w czasie podróży do Kanady.

Odbitki z lat 70. były ilustracjami publikacji prof. Stanisława Lorentza, dyrektora Muzeum Narodowego w Warszawie. Publikacja była poświęcona zniszczeniom i stratom wojennym stolicy.

Kościół pw. Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, oddzielony barykadą od Rynku Nowego Miasta.

Na pierwszym planie, po prawej pierzeja budynków przy ul. Przyrynek.

Te fotografie powstały w ramach zorganizowanej akcji ocalenia dzieł sztuki i zabytków z terenów Starówki w czasie powstania warszawskiego. Jej inicjatorem był Stanisław Lorentz, dyrektor Muzeum Narodowego, jedna z najważniejszych postaci zaangażowanych w ratowanie dóbr kultury.

W głębi kościół pw. Najświętszej Marii Panny Królowej Polski. Po prawej pierzeja kamienic niezrekonstruowanych po wojnie. Ul. Długa była ostrzeliwana od strony Dworca Gdańskiego i bombardowana z powietrza.

Autorka prawdopodobnie wykonała zdjęcie z hałdy gruzu po zburzonej w 1939 roku kamienicy na rogu Nowiniarskiej i Długiej. Niedaleko znajdował się centralny punkt odbioru zrzutów lotniczych, dokonywanych na terenie Ogrodu Krasińskich.

Obok kościoła, w restauracji Pamfil przy Długiej 15 znajdował się punkt dowodzenia kapitana "Gozdawy", dowódcy batalionu "Czarnecki". Niedaleko miejsca, z którego wykonano zdjęcie, był właz kanałowy, którym nocą z 1 na 2 września powstańcy ewakuowali się do Śródmieścia.

Zniszczony kościół i klasztor oo. dominikanów przy ul. Freta. Widok od strony dziedzińca klasztornego w kierunku ul. Freta. Po prawej widoczna kopuła kaplicy Kotowskich, która jako jedyna ocalała z wojennych zniszczeń.

W klasztorze podczas powstania kwaterowały różne oddziały. Pod koniec sierpnia w usytuowanym w kościele szpitalu znajdowało się 270 rannych i 25 osób personelu medycznego. 26 sierpnia 1944 roku około godziny 17 runęło sklepienie nawy głównej. Autorka zdjęcia zginęła dwa dni później.

W głębi widoczne płonące kamienice po stronie ul. Zakrzewskiego, na pierwszym planie barykada z płyt chodnikowych.

Wylot na Rynek Starego Miasta. Barykada powstała w pierwszych dniach sierpnia, następnie wskutek ostrzału artyleryjskiego została pokryta gruzem ze zburzonych okolicznych kamienic. Ponieważ barykada nigdy nie znalazła się na pierwszej linii frontu, nie była obsadzana przez partyzantów.