Gdzie w stolicy handluje się miłością? "Jak się trochę pomieszka, to na oko można ocenić, która to prostytutka"

Gdzie dziś prostytutki czekają na klientów? W Warszawie jest kilkadziesiąt takich miejsc. Są nimi skwery, parki, czasem panie mają swoje "rewiry" na małych, dzielnicowych uliczkach. Jest ich tak dużo, że powstały specjalne portale i fora. Klienci z Warszawy wymieniają się tam informacjami, gdzie można spotkać współczesną córę Koryntu. "Gdzie w Warszawie pigalak?" oraz "Gdzie najlepsze lody w mieście?" - to tylko niektóre z nich.

Czytaj także: Kupili mieszkanie po agencji towarzyskiej. Pod piekarnikiem znaleźli szokujące zapiski prostytutek

Najsłynniejsze miejsce znajduje się w samym centrum Warszawy i nazywane jest "pigalakiem". - Pigalak? A to pan pójdzie na Nowogrodzką, tam cała ulica wieczorami pełna jest prostytutek - mówi Andrzej, mieszkaniec ulicy Emilii Plater. Dodaje, że śródmiejski pigalak przez wielu uznawany jest wręcz za historyczny i legendarny, bo istnieje od końca II wojny światowej.

Miejsce, o którym opowiada Andrzej, znajduje się między Alejami Jerozolimskimi a ulicą Nowogrodzką. Chodzi dokładnie o skrzyżowanie Nowogrodzkiej z Emilii Plater oraz Nowogrodzkiej i Poznańskiej. - Słynny jest też skwer na rogu Poznańskiej i Wspólnej - szybko dopowiada mieszkaniec stolicy.

Czy temat w jakikolwiek sposób go onieśmiela albo bulwersuje? 55-latek mówi, że nie. O tym, że tam zbierają się prostytutki wiedział od zawsze. 

- Najwięcej roboty to te kobity miała w latach 90., jak się Polacy trochę dorobili kasy - mówi 55-latek.

Fot. KRZYSZTOF MILLER

Fakt. To, jak prężny był to wtedy biznes świadczą choćby słowa Jarosława Maringe, pseudonim "Chińczyk", który w latach 90. należał do jednej z najsłynniejszych grup przestępczych w Polsce i zajmował się także seksbiznesem. W wywiadzie z magazynem "Logo" mówił, że ściągał haracz od warszawskich alfonsów. Na pytanie, ilu sutenerów miał pod sobą, "Chińczyk" mówi: - Całe warszawskie Śródmieście, a więc w różnych okresach między 50 a 100 osób musiało mi się opłacać. W ten sposób poznałem mnóstwo ludzi, w tym również prostytutek.

Miejsca, gdzie w Warszawie pracowały, bądź też wciąż pracują, uliczne prostytutki opisywali zarówno przedwojenni obserwatorzy życia publicznego, jak i współcześni świadkowie seksbiznesu. Z ich relacji wynika, że w ciągu ostatnich stu lat warszawskie prostytutki najczęściej można było spotkać w Śródmieściu czy Powiślu. Nie inaczej było w PRL-u. Najpełniejszy obraz stołecznej prostytucji pokazał 17-minutowy dokument "Paragraf Zero" autorstwa Włodzimierza Borowika.

Film został nakręcony w 1957 roku i odkrywa przed widzem życie ówczesnych stołecznych handlarek miłością. W obrazie Borowika widzimy zatrzymane przez milicję kobiety, które według autorów są właśnie prostytutkami. Z opowiadań samych kobiet wynika, że pracowały zarówno w CEDET, czyli w słynnym Centralnym Domu Towarowym przy Alejach Jerozolimskich, jak i w hotelu Polonia. Mieszkańcy Warszawy doskonale pamiętają to do dziś.

Screen z filmu

- Przyznam, że nigdy nie korzystałem z oferty prostytutek, bo mam żonę, ale i tak wiadomo było, że kręcą się po stołecznych lokalach gastronomicznych czy konkretnych ulicach - wspomina pan Wacław, mieszkaniec Alej Jerozolimskich, którego spotykam w okolicach budującego się na nowo CEDET-u.

Mówi, że można było je spotkać także pod Pałacem Kultury.

- To jest dość ciekawe, bo z jednej strony władza PRL nieprzychylnie patrzyła na prostytutki, bo przecież to była patologia. Z drugiej, panienkę do towarzystwa można było znaleźć bez trudu wszędzie. Nawet przed wielkim darem od Ruskich - śmieje się 70-latek.

Okolice Marriotta to jednak nie wszystko. Bardzo popularnym miejscem jest skwer pomiędzy ulicami Emilii Plater, Wilczą a Koszykową. To, że właśnie tu spotykają się kobiety lekkich obyczajów, wiedzą chyba wszyscy mieszkańcy Śródmieścia. Studentka Politechniki, która mieszka przy Wilczej, mówi, że prostytutki spotykają się w okolicy stacji benzynowej na Koszykowej. Podkreśla też, że osobiście ją to nie interesuje.

- Jak się trochę w centrum pomieszka, to po jakimś czasie na oko można ocenić, które z pań mijanych na ulicy, są prostytutkami - mówi.

Inni mieszkańcy dodają, że seks za pieniądze można znaleźć także przy ulicy Wiejskiej oraz w okolicy Dworca Centralnego.

We wszystkich tych miejscach są nie tylko kobiety. Okazji do zarobku szukają także mężczyźni, choć trudniej ich dostrzec. Pani Anna, która mieszka na ulicy Hożej przyznaje, że w jej okolicy często można spotkać tzw. escortów.

Zobacz także:  Warszawski chłopak do towarzystwa zdradza: Najdziwniejsi klienci? Księża i kibole

- Na pierwszy rzut oka są nie do rozpoznania. Wyglądają bardzo normalnie: noszą zwykłe jeansy i kurtki. Nie są jak kobiety, które od razu rzucają się w oczy. Ja nauczyłam się ich już rozpoznawać. Widzę ich tu codziennie, tych samych młodych chłopaków, którzy spacerują Wilczą, Hożą czy Poznańską. Często mam wrażenie, że to bardzo młodzi chłopcy, wręcz nastolatki - mówi 34-latka.

A co jeśli ktoś szuka przygód poza ścisłym centrum? Bez obaw. Na Tarchominie prostytutki pracują na rogu ulic Sprawnej i Ugorek, co zdradzają sami mieszkańcy dzielnicy: - Mieszkam niedaleko Aluzyjnej i czasami spotykam młode panie, gdy wychodzę z psem na spacer - mówi pani Wanda, 67-letnia mieszkanka Tarchomina. Seniorka dodaje, że widok młodych dziewcząt, które w ten sposób chcą zarobić na życie, bardzo ją smuci.

- Wie pan, tymi dziewczynami powinna zająć się policja, pomóc im wyjść z tego biznesu, bo one nawet nie zdają sobie sprawy, że robią sobie krzywdę na całe życie, będą miały zniszczoną psychikę. Ale to jest taka szara strefa, że nikt tego nigdy dobrze nie zbada i nie zlikwiduje. Szkoda - mówi seniorka z Tarchomina.

Znasz sekrety seksbiznesu w Warszawie? Opowiedz nam o tym. Napisz do nas na metrowarszawa@agora.pl lub w wiadomości prywatnej na Facebooku.